Steeds vaker zie ik hoe makkelijk we denken dat onze onrust ontstaat door alles wat anderen van ons vragen. De drukte, de verwachtingen, de rol die we hebben als collega, moeder, partner, vriendin. We willen zoveel goed doen dat we bijna ongemerkt in een permanente ja-stand terechtkomen.
Het gebeurt razendsnel. Iemand doet een beroep op je en nog voor je hebt ingecheckt bij jezelf, heb je al toegezegd. En als die ja eenmaal in de lucht hangt, voelt het vaak alsof terugkrabbelen niet meer kan. Daardoor rennen we van afspraak naar verplichting en voelen zelfs leuke dingen ineens als moeten.
Maar eerlijk: de wereld hoeft niet te veranderen. Onze automatische ja wel.
De valkuil van de automatische ja
Wat ik steeds duidelijker merk, is dat mijn onrust vaak niet komt door wat anderen van me willen, maar door wat ik zelf zonder nadenken toezeg. Dat doet soms pijn om te erkennen, maar het is ook precies waar de vrijheid begint. Want als ik zélf ja geef, kan ik ook leren anders te kiezen.
Een persoonlijk voorbeeld dat mijn ogen opende
Jarenlang had ik een gewoonte zonder dat ik het doorhad. Wanneer mijn uitwonende zoon vroeg wanneer hij wilde komen eten, zei ik automatisch ja, ongeacht wat ik zelf had gepland. Viel zijn “vaste” avond samen met een leuk event waar ik eigenlijk graag naartoe wilde, dan liet ik dat gewoon schieten. In mijn hoofd speelde een angst mee: dat een nee misschien zou voelen als afwijzing. Dat hij zou denken dat hij niet welkom was, of minder vaak zou komen. Bovendien kwam die avond hem goed uit, omdat hij aansluitend in mijn buurt ging sporten.
Tot ik me op een dag afvroeg waarom ik mezelf zo voorbijliep. Waarom ik alles voor hem aanpaste, maar niet voor mezelf. Dus probeerde ik iets nieuws. Ik zei dat ik het heel gezellig zou vinden als hij kwam eten en vroeg of het die week misschien op een andere dag kon. Op een dag die voor ons allebei fijn voelde, zodat ik én van hem kon genieten én met plezier mijn andere afspraak kon laten staan.
Zijn reactie raakte me diep:
“Ja natuurlijk mama, geen probleem. Je hoeft echt niet alles voor mij aan de kant te zetten.”
Ik voelde meteen zoveel ruimte. En eigenlijk ook meer verbinding dan wanneer ik automatisch ja zei. Want dit was geen ja uit angst of plicht. Dit was een ja uit liefde, én met aandacht voor mezelf.
Hoe je de automatische ja doorbreekt
Je hoeft niet van de ene op de andere dag een ja-detox te doen. Kleine stappen werken beter en blijven hangen.
1. Erken dat jij aan het stuur zit
Het is jouw agenda, jouw energie, jouw tijd. Alleen al dat voelen verandert iets in hoe jij keuzes maakt.
2. Oefen met een pauze
Zeg niet meteen ja. Gun jezelf tijd met simpele zinnen zoals “Ik kijk er even naar” of “Ik kom erop terug.” Die paar seconden adempauze zijn goud.
3. Check wat jij werkelijk wilt
Voelt het als een volmondige ja? Een nee? Of als een ja, maar op een andere dag of in een andere vorm? Je hoeft niet bot te zijn om eerlijk te zijn.
4. Wees mild als je terugvalt
Je doet niets fout. Je leert. En hoe zachter je voor jezelf bent, hoe helderder je ziet waarom je soms automatisch ja zegt en wat je eigenlijk nodig hebt.
Wanneer jouw ja weer van jou wordt
Er ontstaat iets bijzonders wanneer je niet meer reageert vanuit angst, schuld of plicht, maar vanuit keuze. Je voelt meer rust, meer ruimte en vaak ook meer echte verbinding. Mensen waarderen je eerlijkheid, en jij voelt dat je eindelijk leeft op een manier die klopt.
Wil jij ook leren kiezen voor jezelf zonder schuldgevoel?
Als je merkt dat je vaak automatisch ja zegt en je hier graag bewuster en vrijer mee om wilt gaan, dan help ik je graag verder.
Plan een gratis kennismakingsgesprek , dan kijken we samen hoe jij meer rust, ruimte en regie in je leven kunt brengen. Je bent van arte welkom
Of lees meer in mijn Blog over: wat is Mindfulness?